Szanowni Państwo,
z ogromną przyjemnością przedstawiamy abstrakt wystąpienia konferencyjnego Pani mgr Agnieszki M. Samuś, które usłyszymy w trakcie Konferencji naukowej ” Afazja rozwojowa – droga przez diagnozę, terapię i edukację ku wyrównaniu szans”.
Agnieszka Mirosława Samuś – neurologopeda, oligofrenopedagog, terapeuta integracji sensorycznej, trener i terapeuta Bilateralnej Integracji i neurorozwoju INPP, terapeuta treningów słuchowych Johansen-IAS i Neuroflow, ukończone szkolenia Neurofunkcjonalnej Reorganizacji Padovan w obrębie I-II Modułu; wykładowca akademicki (WSE w Warszawie, WCIES). Specjalizuje się przede wszystkim wspomaganiem rozwoju mowy u dzieci o podłożu neurologicznym, z różnymi wyzwaniami rozwojowymi, zaburzeniami komunikacji językowej (dzieci ze spektrum autyzmu, ZA, SLI, afazją, z zespołami wad genetycznych, mpdz, dysleksją). Założycielka Gabinetu Terapii Dziecięcej KUBUŚ w Grodzisku Mazowieckim, w który prowadzi diagnozę i terapię dzieci i dorosłych od ponad 13 lat. W pracy preferuje głównie metody sensoryczno-motoryczne, jako bazę do korekcji występujących problemów. Prowadzi warsztaty i szkolenia dla rodziców, nauczycieli, terapeutów, specjalistów pracujących z dziećmi z różnymi dysfunkcjami. Prowadzi szkolenia Rad Pedagogicznych przybliżając tematykę zaburzeń integracji sensorycznej, przetwarzania wzrokowego, przetwarzania słuchowego, ADHD/ADD, Syndromu KiSS, w aspekcie trudności szkolnych i emocjonalnych dzieci i dorosłych.
Agnieszka M. Samuś
Terapie sensomotoryczne w procesie terapeutycznym dzieci z niedokształceniem mowy o typie afazji.
U dzieci z afazja oprócz zaburzeń języka i mowy widoczny jest wyraźnie problem motoryczny, niezależnie czy jest to rodzaj afazji typu ekspresyjnego (ruchowego, motorycznego) czy też typu percepcyjnego (sensorycznego). W każdym przypadku problemem będzie nieprawidłowości w zakresie somatognozji, fizycznego odczuwania własnego ciała, w tym sfery oralnej, co ma ogromne przełożenie na somatopraksję, czyli świadome działanie, planowanie motoryczne, w zakresie dużej, małej, oraz motoryki oralnej. Rodzice dzieci wykazujących specyficzne zaburzenia językowe, jak również pracujący z dzieckiem z SLI terapeuci, logopedzi, pedagodzy, stale poszukują nowych różnych metod oddziaływania, aby jak najbardziej wesprzeć rozwój dziecka, ułatwić mu funkcjonowanie poznawcze, emocjonalne, co za tym idzie i społeczne. Doświadczenia własne przybliżają nas do metod coraz bardziej motorycznych, ruchowych, dalece zbliżonych do metod pracy kiedyś logopedy, tzn. tylko przed lustrem i przy stoliku.
Rozwój ruchowy u małego dziecka jest swojego rodzaju subtelnym ciągiem wzajemnych oddziaływań między genetycznie zaprogramowanym dojrzewaniem neuronów, a codziennymi doświadczeniami dziecka. U dzieci z SLI rozwój ten przebiega niejako inaczej, dlatego też warto przyjrzeć się różnym formom stymulacji sensomotorycznych, jakie moglibyśmy zastosować u dzieci ze specyficznymi zaburzeniami językowymi. Należy przytoczyć tu znaną już i bardzo popularną w naszym kraju terapię integracji sensorycznej Jean Ayres z USA, ale również prężnie rozwijającą się Bilateralną Integrację Sheila Dobie (Szkocja), Neurofunkcjonalną Reorganizację Beatrycze Padovan (Brazylia), czy też, ćwiczenia motoryczne z terapii neurorozwoju INPP Petera Blythe i Sally Goddard Blythe (Wielka Brytania) oraz psychomotorykę metodą Procus i Block propagowaną przez dr Zofię Kułakowską w Polsce. Nie można pominąć również Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne.
Przytoczone metody motoryczne są świetnym treningiem dla dzieci z zaburzeniami językowymi, dlatego też należałoby się z nimi lepiej zapoznać. Bowiem, kompleksowa diagnoza, jak również terapia dzieci SLI, powinna zawierać badanie nie tylko kompetencji językowych dziecka, ale przede wszystkim jego kompetencji motorycznych, gdyż będzie wyznacznikiem pracy z dzieckiem ze specyficznymi zaburzeniami językowymi.