KSZTAŁCENIE SPECJALNE
Zgodnie z rozporządzeniem MEN z dnia 7 września 2017 r. w sprawie orzeczeń i opinii wydawanych przez zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych zespoły wydają orzeczenia w związku z afazją dla dzieci i uczniów uczęszczających do przedszkoli, szkół i ośrodków, mających siedzibę na terenie działania poradni. W przypadku dzieci, które nie rozpoczęły spełniania obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego i nie korzystają z wychowania przedszkolnego, oraz dzieci, które nie są objęte zajęciami rewalidacyjno-wychowawczymi, orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego wydają zespoły działające w poradniach właściwych ze względu na miejsce zamieszkania tych dzieci. W przypadku dzieci i młodzieży nieuczęszczających do przedszkola, szkoły lub ośrodka orzeczenie wydają zespoły działające w poradniach właściwych ze względu na miejsce zamieszkania dziecka.
Należy zwrócić uwagę, że Orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego jest podstawowym dokumentem w edukacji dziecka z niepełnosprawności, którego wydanie regulują oprócz przepisów oświatowych także przepisy kodeksu postępowania administracyjnego.
Wydanie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego odbywa się zawsze na wniosek rodziców/ prawnych opiekunów lub dorosłego ucznia. Placówka edukacyjna nie może wystąpić z wnioskiem o wydanie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego.
Podstawą wydania orzeczenia o kształceniu specjalnym jest wniosek złożony przez rodzica (opiekuna prawnego), do którego należy dołączyć:
– diagnozę psychologiczną i pedagogiczną – przeważnie są to wyniki badań wykonanych w poradni, przy której działa zespół orzekający;
– zaświadczenie o stanie zdrowia od lekarza specjalisty np. neurologa, psychiatry;
– opinię szkoły o dziecku.
Orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego wydaje się na okres roku szkolnego, etapu edukacyjnego albo okresu kształcenia w danej szkole. Zawierają one:
– Diagnozę.
– Zalecenia.
– Uzasadnienie.
W orzeczeniu określa się:
– zalecane warunki realizacji potrzeb edukacyjnych, formy stymulacji, rewalidacji, terapii, usprawniania, rozwijania potencjalnych możliwości i mocnych stron dziecka oraz inne formy pomocy psychologiczno-pedagogicznej;
– najkorzystniejsze dla dziecka formy kształcenia specjalnego: w przedszkolu ogólnodostępnym, w tym z oddziałami integracyjnymi, integracyjnym, szkole ogólnodostępnej, szkole integracyjnej lub oddziale integracyjnym,
Na podstawie orzeczenia, zespół nauczycieli i specjaliści pracujący z uczniem, tworzy dla niego indywidualny program edukacyjno-terapeutyczny ( IPET )określający: zakres dostosowania wymagań edukacyjnych, rodzaj i zakres zintegrowanych działań o charakterze rewalidacyjnym, formy, sposoby i okres udzielania uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej, działania wspierające rodziców ucznia oraz wymiar godzin, w którym poszczególne formy pomocy będą realizowane.
Podstawa prawna: Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 7 września 2017 r. w sprawie orzeczeń i opinii wydawanych przez zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych z późn. zm.
Wczesne wspomaganie rozwoju
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 sierpnia 2017 r. w sprawie organizowania wczesnego wspomagania rozwoju dzieci określa warunki organizowania wczesnego wspomagania rozwoju dzieci, mającego na celu pobudzenie psychoruchowego i społecznego rozwoju dziecka od chwili wykrycia niepełnosprawności ( w tym przypadku afazji rozwojowej) do podjęcia nauki w szkole.
Niezbędnym dokumentem do zakwalifikowania dziecka do zajęć terapeutycznych w ramach wczesnego wspomagania jest opinia wydana przez Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną. Po uzyskaniu danej opinii ( warto wspomnieć, że wniosek o opinię składają rodzice/opiekunowie prawni dziecka) rodzic powinien zgłosić się do placówki prowadzącej WWR.
Wczesne wspomaganie może być organizowane w przedszkolach, poradniach publicznych i niepublicznych w tym poradniach specjalistycznych, jeżeli mają one możliwość realizacji wskazań zawartych w opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka.
Zajęcia w ramach wczesnego wspomagania organizuje się w wymiarze od 4 do 8 godzin w miesiącu, w zależności od możliwości psychofizycznych i potrzeb dziecka.
Zajęcia w ramach wczesnego wspomagania są prowadzone indywidualnie z dzieckiem i jego rodziną.
W przypadku dzieci, które ukończyły 3 rok życia, zajęcia w ramach wczesnego wspomagania mogą być prowadzone w grupach liczących 2 lub 3 dzieci, z udziałem ich rodzin.
Zajęcia w ramach wczesnego wspomagania prowadzi Zespół wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, który powoływany jest przez dyrektora odpowiednio przedszkola, szkoły, ośrodka lub poradni, gdzie będzie się ono odbywało.
W skład zespołu wchodzą osoby posiadające przygotowanie do pracy z małymi dziećmi o zaburzonym rozwoju psychoruchowym:
– pedagog posiadający kwalifikacje odpowiednie do rodzaju niepełnosprawności dziecka psycholog
– logopeda
– inni specjaliści – w zależności od potrzeb dziecka i jego rodziny
Podstawa prawna: Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 sierpnia 2017 r. w sprawie organizowania wczesnego wspomagania rozwoju dzieci z późn. zm.
