Abstrakt wystąpienia mgr Marii Matuszkiewicz „Czy specyficzne zaburzenie językowe rzeczywiście jest specyficzne? Współwystępowanie SLI z zaburzeniami koordynacji i rozwoju ruchowego”


Szanowni Państwo,

z ogromną przyjemnością przedstawiamy abstrakt wystąpienia konferencyjnego Pani mgr Marii Matuszkiewicz, które usłyszymy w trakcie Konferencji naukowej ” Afazja rozwojowa – droga przez diagnozę, terapię i edukację ku wyrównaniu szans”.

mgr Maria Matuszkiewicz jest doktorantką na Wydziale Psychologii Uniwersytetu SWPS w Warszawie, psycholog, neurologopeda i logopeda, terapeuta neurorozwojowy INPP i SI, terapeuta słuchu Johansen IAS, terapeuta EMDR. Prowadzi polski odział Instytutu Psychologii Neurorozwojowej INPP, gdzie jest między innymi odpowiedzialna za przeprowadzanie rocznych szkoleń dla terapeutów. Członek the American Speech-Language-HearingAssociation (ASHA). Jej główne zainteresowania badawcze oraz terapeutyczne to związki pomiędzy niedojrzałością neuromotoryczną a zaburzonym rozwojem mowy oraz poczuciem lęku.

„Czy specyficzne zaburzenie językowe rzeczywiście jest specyficzne? Współwystępowanie SLI z zaburzeniami koordynacji i rozwoju ruchowego”

SLI jest dość częstym zjawiskiem i wynikają z niego długotrwałe konsekwencje dla rozwoju dziecka. SLI występuje w Polsce u od około 7% populacji. Konsekwencje z tym związane utrzymują się w okresie dorastania i mogą się ujawniać także w okresie dorosłości. Liczne badania wykazują związki wczesnego deficytu językowego z: trudnościami w uczeniu się, słabszymi interakcjami społecznymi i niższą pozycją w grupie, opóźnieniem dojrzewania neurofizjologicznego mającym wpływ na rozwój poznawczy i motoryczny. W starszym wieku SLI łączy się z trudnościami w rozumieniu metafor, a także mniejszym zasobem słownictwa oraz niższymi zdolnościami narracyjnymi.

Liczne badania wskazują na występowanie szeregu objawów motorycznej niedojrzałości u dzieci z SLI: braki w zakresie koordynacji kończyn, podobieństwo do rozwojowych zaburzeń koordynacji, niskie tempo wykonywania zadań dłońmi, niezdarność ruchową, opóźnienie małej motoryki i dużej motoryki, słabą równowagę, upośledzenie złożonych, sekwencyjnych umiejętności motorycznych, obniżoną koordynację bimanualną, obniżoną zdolność naśladowania ruchów i ułożenia pozycji ciała, mniej stabilne lub słabsze wzorce ruchów artykulacyjnych.

Wiele badań wskazuje także na związek pomiędzy SLI a trudnościami w zakresie czytania i pisania. Istotne znaczenie mają badania dostarczające dowodów na związek między trudnościami z czytaniem i pisaniem a kontrolą ruchów, w szczególności wpływem dojrzewania neuromotorycznego. Chodzi o badania dotyczące oceny odruchów pierwotnych oraz wpływu programów motorycznych na poprawę umiejętności szkolnych, co może być pozytywnym wskaźnikiem, że poprawa w zakresie dojrzałości neuromotorycznej (badanej stopniem przetrwałych odruchów pierwotnych) może mieć również pozytywny wpływ na poprawę zdolności językowych i komunikacyjnych u dzieci z SLI.